صابر

چای می‌خورین یا قهوه؟

سریال های قدیمی یا مدرسه تربیت و اخلاق؟

جمعه, ۲۲ مرداد ۱۳۹۵، ۰۵:۵۹ ب.ظ
سریال قصه های جزیره

امروز به طور اتفاقی از شبکه نمایش سریال قصه های جزیره رو دیدم. جشن عروسی اولویا! چقدر شیرین. چقدر جالب. ریتم تند اتفاقات اجازه نمی‌داد چشم از صفحه تلویزیون بردارم. هر قسمت یک ویژگی اخلاقی را چنان به زیبایی به نمایش می گذاشت که گویی آیینه زندگی خودمان است. یا انگار چند معلم اخلاق نشسته اند برای سریال داستان نوشته اند!

۱. پوشش خانم ها در آن زمان زمین تا آسمان با اکنون تفاوت دارد. آنهم کشور کانادا! احساس می کنم آن موقع خانم ها شایسته احترام بسیار بیشتری بوده اند تا اکنون. احساس می کنم بین پوشش و احترام رابطه مستقیمی برقرار است.

۲. نقش محوری خانم ها در اتحاد و دوستی اعضای خانواده چقدر پررنگ می باشد. این حجم بار فعالیت پرزحمت بر دوش خانم ها چه در زمانبندی، چه مدیریت، چه مراقبت و ... حقیقتا سنگینی می کرد. اینهمه حرص و جوش برای بحث تربیت. این همه نگرانی برای دیگران. یا مردها را می بینید که در مسائل زندگی تابع اوامر خانم ها می باشند. خب طبیعی هم بود. آن موقع وابستگی ها یا بهتر بگویم دلبستگی ها بالا بود. خیلی بالا.


۳. جامعه غربی روز به روز تفاوت های میان مرد و زن را کمرنگ می کند. شما در این سریال رفتارهای زنانه یا دخترانه، احساسات و عواطفشان، جنس دغدغه ها و آرزوهایشان و ... را میبینید که کاملا با آقایان توفیر دارد. حتی در قضاوت هاشون. اما امروز چی! گویی تفاوت زن ها و مردها تنها در شکل فیزیکی شان می باشند!

۴. چقدر این سریال های خانوادگی (قصه های جزیره، پزشک دهکده و ...) خوش ساخت بودند که علیرغم تکراری بودن شخصیت ها در طول سریال، کسل آور یا خسته کننده نمی شدند و هر کس بنا به سلیقه اش با شخصیتی ارتباط برقرار می کرد. اگرچه در هر قسمت ممکن بود یک یا چند شخصیت ثانوی، داستان متفاوتی رو برای یک یا چند قسمت رقم بزنند اما همانطور که شما از دیدن اعضای خانواده ات سیر نمی شوی از دیدن شخصیت های داستان هم سیر نمی شدی. این به خاطر اوج خلاقیت، تبحر و تسلط در خلق جذابیتِ غیر قابل وصفِ این شخصیت ها با رقم زدن داستان های متنوع و حقیقی زندگی بود. مثلا در سریال آن شرلی کل سریال با یک نفر به جلو می رود اما داستان های هر قسمت و خط قصه آنقدر متنوع و جذاب است که شما گویی خودت را به جای آن شرلی می بینی. در پزشک دهکده اگرچه شخصیت اصلی سریال یک خانم پزشک می باشد اما هر بار یک داستان کاملا جدید مرتبط با یک یا چند نقش دیگر به نمایش در می آمد.


۵. چقدر داستان ها و بازی ها طبیعی و به مسائل حقیقی زندگی نزدیک بود. بر خلاف اغلب سریال ها و بازیگرانِ ایرانی نمی دانم چرا هیچ گاه تصور نمی کردم در واقع اینها دارند بازی می کنند. به عبارتی بر خلاف فیگورهای بازیگران ما با آن نگاه های مصنوعی و به خیال خودشان آرتیستی که مثلا با صدای جذاب یا آلن دلونی می خواهد مهارت بازی یا جذابیت خود را به رخ بیننده بکشد یا خانمهای بازیگرمان با آن عشوه ها و گریه ها و هنرنمایی بیش از حد احساسی خودشان از بیننده دلبری کنند یا حس ترحمش را برانگیزند (این نقد بیشتر متوجه کارگردان است نه بازیگر) اما در سریال های خارجی آن موقع می بینیم آدمها نه تنها انگار فراموش کرده‌اند که بازی می کنند که گویی در دل داستان زندگی می کنند آنقدر که نقش آفرینی ها طبیعی و باور پذیر بود. همچنین اتفاقات و ماجراهایی که در مجموعه ها رقم می خورد چقدر به زندگی ما ها نیز شبیه بود. از حسادت ها، کینه ها، دلخوری ها، اشتباهات، گذشت ها، فداکاری ها، دوست داشتن ها، رنجیدن ها، جدایی ها، شکست ها، پیروزی ها و ... آفرین.

۶. چقدر چهره ها به واقعیت نزدیک اند چنانکه می بینیم برخی قیافه ها به لحاظ زیبایی نسبت به چهره های آرتیستی امروزی نمره های پایینی کسب می کنند اما با بازی فوق العاده خود نشان می دهند که اتفاقا بهترین گزینه برای نقش خود می باشند. این به واقع اثر گذاری سریال را به اوج می رساند تا نمایش چهره های عروسکی یا شدیدا گریمی و صاف و صوف مجموعه های ما و کره ای ها و ...!

۷. به نظر میرسه در آن سریال ها در کنار بحث سرگرمی و تجارت اتفاقا موضوع تربیت و اخلاق و ... هم اگر نگوییم بیشتر که اهمیتی کم از فروش ندارد. چرا که نخ داستان ها غالبا حکایت از یک پلن برنامه ریزی و حساب شده برای اثرگذاری هر چه بیشتر دارد.


۸. نمی دانم چرا سریال های ایرانی برایم جذابیتی ندارند. با اینکه سریال * قصه های مجید، همسران، خانه سبز، رستوران کاکتوس، زیر آسمان شهر، ساختمان پزشکان، پایتخت ۱ و ۲ و شاید ۳ و برخی تئاترهای تلویزیونی رو تا حدودی نسبت به بقیه ایرانی ها می پسندیدم و دوست می داشتم (که باز هم هرگز به پای آن خارجی ها نمی رسیدند) اما همیشه برایم سوال بوده که آیا واقعا ساختن سریال هایی در سبک و سیاق قصه های جزیره، پزشک دهکده یا آن شرلی و ... (که در هر قسمت یک موضوع واقعی و رایج در زندگی آدمها تبدیل به یک ماجرای دیدنی میشد آنهم نه به صورت فانتزی و کمدی و شوخی و مسخره بازی و ... بلکه کاملا جدی (با چاشنی های درام و طنز و ...) و باور پذیر) تا این حد مشکل و غیر ممکن است که مردم ما ناامید از رسانه ملی روی بیاورند به سریال های بی محتوا و مخرب ماهواره ای!


۹. جالب آنکه در برخی سریال های امروزی آلمانی، فرانسوی و کلا غربی مثل همین پرستاران و برخی سریال های پلیسی یا خانوادگی شان تا حدودی این جذابیت ها و مباحث تربیتی دیده میشه اگرچه به نظرم کمتر به پای آن قدیمی ها می رسند. آن قدیمی هایی که همه (به ویژه کودک، نوجوان و جوان که در اوج دوران یادگیری بودند) نگاه می کردند حقیقتا یک چیز دیگری بودند :) با این وجود هنوز ما ایرانی ها نمی توانیم چنان سریال هایی بسازیم!

۱۰. شاید بهتر باشد محوریت یا نقش اصلی سریال های خانوادگی بیشتر با خانم ها باشد. نمی دانم شاید هم نباشد!

و کلی حرف دیگه که بعید می دانم کسی تا به اینجایش هم خوانده باشد!

آیا آن سریال ها تکرار شدنی اند؟

* سریال های قدیمی (ایرانی و خارجی) با موضوعات خانوادگی را که دوست می داشتید در بخش نظرات نام ببرید تا خاطرات قشنگمان زنده شود.

  • صابر راستی کردار

اجتماعی

خانواده

سریال

نظرات (۱۹)

یک نکته بی‌ربط این که در بسیاری از سریالهای خاجی که تلویزیون پخش می‌کنه، اصل یا فرع داستان چیز دیگری است و در نسخه داخلی موضوع عوض می‌شود (مانند اوشین)
پاسخ:
تا این حدی که می گویید نیست. در مورد اوشین هم اگر چه مواردی رو تغییر داده بودند اما شایعه خیلی زیاد شد در موردش. به هر صورت همانطور که خودتون فرمودید بی ارتباط به موضوع و متن پست بود :)
یادش بخیر :(
پاسخ:
:(
یادمه اون قدیما خیلی با سریال "به سوی جنوب" حال میکردم و از شخصیت سرجوخه فریزر هم خیلی خوشم میومد :D
پاسخ:
آره اونم قشنگ بود. همیشه میدیدم. البته موضوعش پلیسی-جنایی بود. شخصیت سرجوخه دوست داشتنی بود.
راستی یادم اومد سریال شمال ۶۰ هم میدیدم.
چقدر سریال کانادایی می دیدیم!!

درسته اینقدر خوب بودن که امروز هم از خیلی از سریالهای امروزی ایران و جهان پربیننده تر و بهترن . 

به نظر من "امنیت و آرامش" وجه اشتراک این سریالاست . چیزی که تو اکثر سریالای پربیننده ایرانی نایابه! به یاد بیاریم تنش و اضطراب و غم جاری تو سریالهایی مثل پدرسالار ، پس از باران ، زیر تیغ و ستایش و ...

یکی دیگه از جذابیت های قصه های جزیره ، پزشک دهکذه ، آن شرلی و امثالهم از نظر من،  طبیعت زیبا و غیر شهری شون هست که ناخودآگاه از تکلّف زندگی شهری و آپارتمانی دوره و برا انسان بی قرار و مضطرب این زمانه ، جذاب!

البته من بچه های مدرسه ی همت ، ابن سینا ، همسایه ها ، روزگار جوانی و روزی روزگاری  رو هم جزء سریالهای خوب میدونم .

پاسخ:
درسته. با شما موافقم.
  • محمد حسن ستاریان
  • دقیقا همین حس‌هایی که در موردشون نوشتید رو در مورد سریال خانه کوچک داشتم


    پاسخ:
    انگار دنیا زیر و رو شده!
    سلام
    سریال ها و فیلم های تولیدی دهه های گذشته بیشتراخلاقی و انسانی بود تا حالا
    جدا از بحث تربیتی باعث پرورش خلاقیت و تقویت امیدواری هم میشد

    مثال انیمه های ژاپنی که عالی بود :)))

    خانواده دکتر ارنست و ...

    لطفا از فیلم و سریال های قدیمی ، خوبا  ،لیست تهیه کنید تا آشنا بشیم

    در ضمن با سریال به سوی جنوب زندگی کردم :) خصوصا رفتار با نظم تر افسر کانادایی
    پاسخ:
    سلام
    بلی درست می فرمایید. همینطور بود.

    کارتون ها هم واقعا چیز دیگری بودند. پر از محتوا! داستان های زیبا به گونه ای که لحظه شماری می کردیم برای قسمت بعدی. الان همه اش شده یه مشت تخیلات پوچ!

    حیف!
    Nazareton dorost va ghabele tahsine ama ma ham azindast seriaalha dashtim va darim mesle ddonyaye shirine darya ke shahkare az har nazar va kheiliihaye dige ke na az hame jahat ama vaghean alian
    پاسخ:
    بلی سریال دنیای شیرین دریا.
    خدا رحمت کند خانم پوپک گلدره را.
    به هر صورت اینطور به نظرم می‌آید که آن سال‌ها دوران طلایی سریال‌ها بود.
    یادمه انقدر سریال پزشک دهکده روی من تاثیر گذاشته بود که از مامانم خواهش کردم یکی از لباس های دکتر مایک رو برام بدوزه و چقدر دوست داشتم اون لباسو...
    سریال از سرزمین شمالی هم سریال خوبی بود.
    با پستتون هم خیلی موافقم.
    من که این روز ها هم به جای دیدن این سریال های دوست نداشتنی اون قدیمی ها رو که دوباره پخش میشن می‌بینم.
    پاسخ:
    چقدر احساسات آدمها اون زمان پاک و دلنشین بود. اغلب بعد از دیدن سریال حس خوبی داشتیم. متاسفانه سلیقه‌ها و نگاه‌ها رو تغییر دادند.
    من سریالهای قدیمی غربی که معرفی کردید رو همشون رو ندیدم ولی تعدادیشون رو دیدم و کیفیت درام قابل قبولی دارند، ولی اینکه میگید از سریالهای امروز غربی بهترن، اینطور نیست و این یه نظر نیست به اصطلاح همون غربی ها یه فَـکته ! شاید منبع شما برای سریالهای بروز غربی سریالهایی هست که صداسیمای خودمون پخش میکنه، که خب سریال شاخصی ندیدم من پخش کنه، نمیدونم چه دلیلی داره شاید نیاز به خریدن این سریالها نیست یا هر مسئله دیگه .
    درمورد کارتونها و انیمه ها هم همینطور، انیمه های شاخص قدیمی فراوون داریم ولی الانم کیفیت ها فوق العادست .
    اما درمورد سریالهای داخلی کلا روی هیچ مسیر خاصی حرکت نمیکنه صنعت تلویزیونمون و هرازگاهی یه کار خوب ساخته میشه .
    :)
    پاسخ:
    خب اون سریال‌ها یا کارتون‌ها(از جمله انیمه‌ها) با شاخص‌های امروزی ممکنه جذاب یا باکیفیت به نظر نرسند به ویژه ایرانی‌هایش؛ اما در ظرف زمانی خودشان عالی بودند شاید چون به مسائل انسانی و خانوادگی، بیشتر نزدیک بودند. به زندگی واقعی و فرهنگ مردم شبیه‌تر بودند. از جلوه های ویژه و فضای تخیلی و غیره کمتر خبری بود. آن زمان محتوا اهمیت بیشتری داشت. شما اگر در آن فضا بزرگ نشده باشید قطعا بازگشتن به آن دوران برایتان جذابیتی نخواهد داشت. چون فضای فکری و سلیقه‌ای شما کاملا نو و متفاوت از آن دوران یا به بیانی دیگر امروزی است.
    در مورد سریال شاخص غربی که خب راستش من نمیدونم چه مواردی مد نظرتونه ولی حقیقتش این‌هایی که من می‌بینم توی شبکه های مجازی و ماهواره و یوتیوب و ... که تو بورس بودند یا هستند و اپیزودهاشون پشت سر هم میاد بیشتر جنبه سرگرمی و ضداخلاقی دارند تا انسان سازی. البته شاید هم غیر از اینها منظورتون هست. اگر من اشتباه می‌کنم تصحیح بفرمایید.
    اما اینکه بتوان دوباره عینا به همان سبک و سیاق قدیم، سریال ساخت حتی خود من هم نمی‌پسندم اما به نظرم مضامین و محتوای خوب و اخلاقی رو هنوز هم میشه با فرم و کیفیت امروزی ساخت.

    کیفیت سریال‌ها و برنامه‌های داخلی متاسفانه خوب و رقابتی نیست.
    کارتون ایرانی که نمیشینم ببینم بتونم نظر بدم :|
    یه مطلبی رو هم اینجا بگم روشن بشه چون یه لحظه حس کردم اگه این مطلب بیان نشه بحث الکی خواهد بود، ببینید تلویزیون هدف اصلیش سرگرمیه، انسانی که درد انسان سازی و انسانیت داره دنبال سریال نیست که اصلا، درسته؟
    اما درمورد اینکه سریالی به زندگی واقعی شبیه باشه و محتوا داشته باشه و صرفا سرگرم کننده نباشه، بنظرم سریالهای امروزی هم هستن و چه بسا بامحتواتر از قدیمیا، بحث نوستالژی به کنار، شاید بخاطر نوستالژی ای که برای شما داشتن چنین دیدگاهی دارین، و الا تاثیرگذارترین درام های غربی محصول سالهای زیاد دوری نیست . صرفا هم اینو دارم میگم چون دیدگاه خیلیها که آشنا نیستن با تلویزیون غرب امروز اینه که همه چی اون طرف مستهجنه و اخلاقیات رو اصلا نمیشناسن ولی حقیقت
    غیر از اینه، اونجا همه چیز سر جاشه، درام بامحتوا سرجاشه، سریال مستهجن هم سرجاشه برای سن خاص خودش و مخاطب خودش.
    پاسخ:
    ۱. ایران که عملا کارتون نداره. فعلا در حال یادگیری و مراحل کاملا مقدماتی هست.
    ۲. تنها یکی از اهداف تلویزیون سرگرمی هست. آموزش، تبلیغات، اطلاع رسانی، فرهنگ سازی، ترویج و ... در واقع حتی خود سرگرمی هم هدفمند و در راستای اهداف دیگر صورت می‌گیره.
    ۳. موضوع بحث ما نوستالژی نیست. عرض می‌کنم جنس تفکر شما متفاوت هست. همین که می فرمایید تلویزیون برای سرگرمی هست مشخص می‌کند نگاه من و شما متفاوت هست.
    ۴. منظور من از ضد اخلاقی اصلا سریال مستهجن نبود. این هم نشان دهنده همان تفاوت زاویه دیدگاه است.
    ۵. این که می فرمایید اونجا همه چی سر جاش هست باید دید بنا به کدام تفکر یا ایدئولوژی. هر چند که خودشون هم میگن اینطور نیست.

    اینکه حقیقت چیه رو به سختی میشه تبیین کرد. شاید بهتر باشه به درونمون رجوع کنیم.
    در هر صورت ممنونم برای بیان دیدگاهتون. امیدوارم ما هم بتونیم به سطح کیفیت و جذابیت سریال های غربی برسیم.
    سلام، چقدر دنبال همچین تحلیلی بودم، مدت هاست که دلم هوای آن روزگاران رو کرده و احساس می‌کنم از مردم و جو امروزی جدا افتاده ام و احساس تنهایی می کنم، امروز شده همه اش تجمل، مصرف، مد، بویی از سادگی و اخلاق و آرامش نیست، من هنوز اون سریال ها رو دوره میکنم.. خسته ام از این روزگار
    پاسخ:
    سلام. بیهوده انتظار تکرار روزهای گذشته را نکشید. دنیا دائما در حال زایش و تغییر است. یک روز بد یک روز خوب. یک روز جنگ یک روز صلح. یک روز خر و شتر و یک روز ماشین و هواپیما. یک روز پستچی یک روز تلگرام. یک روز خانه سبز یک روز خانه وحشت. یک روز ... حال که هیچ چیز پایدار نیست خودتان را دریابید. تنهایی حقیقی، دور شدن انسان از خویشتن است. آنجایی که مروارید وجودی خود را فراموش کند و به این و آن دل بندد. طرحی نو در اندازید.
  • فرهاد حسن‌پور
  • این پستتون رو اتفاقی دیدم.
    خاطرات گذشته رو در ذهنم شخم زد :-)
    پزشک دهکده رو چهار بار بطور کامل از اول تا آخر در سالهای مختلف دیدم.
    -------------
    قصه های جزیره رو هم مجبوری میدیدم چون چیز دیگری برای دیدن نبود :-)
    ------------
    تنها خوبی امروز قدرت انتخابه هر چی بخوای میتونی ببینی !
    پاسخ:
    بدیش هم به اینه که چیز خوب دیگه پیدا نمیشه :(
    اگه سریال خانوادگی با این رنگ و بو دوست دارید پیشنهاد می‌کنم سریاد this is us رو از دست ندید. قول میدم پشیمون نشید از دیدنش. پدیده‌ای برای خودش.
    پاسخ:
    سپاس بابت نظرتون.
    چقد با دیدن این فیلمها دهکده خاطرات انشرلی پزشک دهکده و ..احساس ارامش داشتم و دارم
    پاسخ:
    درسته! شاید مهمترین مزیتشون همین آرامش بود
    با شما اتفاق نظر دارم
    بااینکه پست ماله چند ساله پیشه
    ولی ممنون بابت این مطلب بسیار دل انگیز.
    متاسفانه حیف که بدی ها داره جای خوبی ها را میگیره. ولی مهم حفظ ارزش هاست
    به یقین که هرکس سرمایه وجودی خودش را ازدست بده زیانکاره.
    خدا شما را حفظ کنه و برکت بده
    فونت هاتون را باید تجاری کنید
    شما لایق بهترین ها هستید و براستی که فامیلیتون برازندتون هست
    پاسخ:
    سلام
    همینطوره. دنیا با سرعت عجیبی در حال تغییره.
    در مورد فونت‌ها هم باید عرض کنم داستانشون تقریبا تمام شده است و برای همیشه و همگان آزاد خواهند بود.
    ممنونم برای محبتتون.
    سلام و وقت بخیر،اموانش هست چند سریال مشابه انه شرلی و پزشک دهکده و قصه های حزیره نعرفی کنید.....من از دیدن این سریال ها سیر نمی شم..
    پاسخ:
    سلام و سپاس. به اون شکل و سطح یا به اون خوبی بعید می‌دونم پیدا بشه. چون دیدگاه‌ها و تفکرات تغییر کرده. آدم‌های امروزه متفاوتند.
    پ.ن فیلم سینمایی قدیمی «داستان توکیو» هم قشنگه.
    خیلی سریال زیبایی بود.
    من بچگیم تو روستا گذشته ودرست زمانیکه قصه های جزیره پخش میشد ما اون موقع تو روستا بودیم.
    الان که دوباره میبینم سریال رو واقعا چقدر مشابه زندگی روستایی اون موقع خودمون بود.
    چون همه ی اقوام روستا وکنارباغ هامون بودیم ،رفت وامدی که به خونه ی دایی ها ومادربزرگم داشتم و....
    طبیعت سریال هم برام خیلی جذاب ودیگه خانه داری مادرهای سریال که شبیه مادرهای خودمون برای خانه داری خیلی حساس هستند.
    ممنون
    پاسخ:
    بلی، با شما موافقم.
    با سخن های شما کاملا موافقم ، من ۱۰۰ تا سریال امروزی و جالب رو به یکی از این سریال های قدیمی ترجیح میدهم . یادمه اون قدیما چقدر با سریال پزشک دهکده خوش میگذراندم ، امیدوارم روز به روز بچه های امروزی بیشتر و بیشتری به طرف این سریال های خاطره انگیز و زیبا جذب شوند ممنون از وبلاگ خوبتون
    پاسخ:
    ممنونم برای نظرتون. نسل‌های جدید علاقه‌ای به حال و هوای کودکی ما پیرپاتال‌ها ندارند. حتی نسل خود ما هم تغییر کرده و از اون چیزهای قشنگ دور شده. الان سریال‌ها و فیلم‌های امروزی رو چه کسانی می‌سازند؟ همین نسل ما و قبل‌تر از ما حتی!
    با سلام و تشکر بابت این پست زیبا،الان دوباره شبکه تماشا داره قصه های جزیره را پخش میکنه این چندمین باره که دارم این سریال را می‌بینم و هربار برام تازگی داره، نمیدونم اینروزا یه حال عجیبی دارم با دیدن این سریال های قدیمی دلم هوای اونروزای خوب که خیلی به سرعت گذشتن و قدرشون را ندونستیم.سریال روزگار قریب هم قشنگ بود و همین حال و هوا را داشت.دوست عزیز اگه امکانش را دارید میشه با بازیگران همین سریال قصه های جزیره تو شبکه های اجتماعی یه گفت وگو ترتیب بدید؟ و البته از دوبله های ماندگار این فیلم ها هم نمیشه گذشت که خیلی این سریال ها رو جذاب تر میکرد

    ارسال نظر

    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    تجدید کد امنیتی

    saber.rastikerdar بر روی جی‌میل گوگل
    github.com/rastikerdar
    twitter.com/rastikerdar
    instagram.com/rastikerdar